باعث کاهش سود هر سهم می شود

کلیه شرکت های سهامی

۶

سهام ممتاز

نوعی سهام که دارنده آن نسبت به در آمدها و دارائی ها واحد اقتصادی حق یا ادعای محدود و معینی دارد.

هزینه تامین مالی از طریق سهام ممتاز از سهام عادی کمتر است * دارندگان سهام ممتاز دارای مزایای محدودی هستند* سهام ممتاز معمولا بدون سر رسید هستند
واحد اقتصادی نسبت به پرداخت سود سهام ممتاز الزام قانونی ندارد. پس سهامداران ممتاز فاقد حق رای هستند

اگر بازده واحد اقتصادی کمتر از هزینه سرمایه سهام ممتاز باشد سود هر سهم عادی کاهش می یابد
هزینه سهام ممتاز از اوراق قرضه و بدهی ها بیشتر است
پرداخت سود سهام انباشته ممکن است واحد اقتصادی را با مشکلاتی مواجه کند

کلیه شرکت های سهامی در کشورهای صنعتی

۷

وام های مؤسسات اعتباری

وام های بلند مدتی که توسط واحدهای اقتصادی بیمه و مؤسسات مالی به شرکت ها اعطا می شود

ا این نوع وام ها معمولا نیازمند مانده جبرانی نیستند

کلیه واحدهای اقتصادی کشورهای صنعتی

۸

وام های دولت

وام هایی که توسط دولت اعطا می شود.

شرکت های دولتی یا وابسته به دولت

تعریف روش های تامین مالی :
الف ) وام های بلند مدت (استقراض):معمولا شرکت ها برای دوره های میان مدت از طریق وام ها تامین مالی می کنند و این به آن معنی است که مدت این نوع وام ها میان یک و حداکثر ده سال است. مدت برخی از قراردادهای اجاره تقریبا به بیست سال میرسد. از این رو می توان گفت که برای دوره های میان مدت و بلند مدت از وام و قرارداد های اجاره به عنوان وسیله ای برای تامین مالی استفاده می کنند.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

قراردادهای وام های میان مدت مستقیما میان وام دهنده و وام گیرنده بسته می شود و در نتیجه مواد قراردادهای مختلف متفاوت خواهد بود. از آن جا که معمولا شرکتی که به پول نیاز دارد مستقیما به بانک و موسسه وام دهنده مراجعه می کند و سعی می کند با آن سازمان به تفاهم برسد، در مورد تعیین شرایط و مواد قراردادها وام ها با سازمآن های نظارت کننده و دولتی ( مثل کمسیون بورس اوراق بهادار ) هیچ دخالت نمی کنند. وام های میان مدت، از لحاظ نوع موسسات وام دهنده، جدول باز پرداخت وام، نرخ بهره، نوع وثیقه و سایر شرایط قراردادی دارای ویژگی های مشترکی هستند مزایای وام های بلند مدت را می توان به قرار زیر دانست:

• از آن جا که بهره وام های میان مدت تقریبا ثابت است اگر سود حاصل از این وام ها از هزینه بهره بیشتر شود شرکت وام گیرنده سود زیادی از محل این وام ها خواهد برد.

• معمولا شرکت وام گیرنده می تواند در مورد شرایط مربوط به وام، با بانک یا موسسه وام دهنده مذاکره کند ؛ لذا می تواند میزان شرایط بازپرداخت را با وضع مالی خود منطبق کند.

• شرکت هایی که به دلیل بهبود در وضع مالی خود واجد شرایط انتشار اوراق تجاری شــده اند می توانند با مذاکره با بانک بدون دادن وثیقه وام بلند مدت با نرخ پایین بگیرند.

معایب وام های بلند مدترا می توان به قرار زیر دانست:

• اهرم مالی حاصل از وام های میان مدت به لحاظ این که میزان بهره نسبتا ثابت است سبب می شود که سود شرکت کاهش یابد. البته اگر آن شرکت نتواندسود خود را به حدی برساند که هزینه بهره وام میان مدت را بپوشاند.

• شرایط منفی گنجانده شده در قرارداد این نوع وام از قدرت مانور و سرمایه گذاری در پروژه های تامین مالی شرکت می کاهد.

• در مواردی که شرکت ها اقلامی از دارایی خود را به عنوان وثیقه گذاشتند بدون رضایت طلبکار نمی توانند دوباره آن را به عنوان وثیقه قرار دهند.

• پرداخت اقساط سالانه ممکن است فشار زیادی بر نقدینگی شرکت وارد آورد زیراشرکت باید در هر قسط مبلغ نسبتا زیادی بابت اصل وفرع وام بپردازد.

ب ) سهام ممتاز :سهام ممتاز نوعی از سهام است که دارنده آن نسبت به در آمدها و دارائی های شرکت حق یا ادعای محدود و معیین دارد. از چهار منبع مالی بلند مدت که شرکت می تواند از آن استفاده کند ( اوراق قرضه، سهام ممتاز، سهام عادی، سود انباشته ) سهام ممتاز کمتر به عنوان یک منبع مالی مورد استفاده شرکت ها قرار می گیرد. در مواقعی که دو شرکت در هم ادغام می شود و این کار با مبادله اوراق بهادار صورت می گیرد ( و نه در مقابل وجه نقد ) سهام ممتاز به عنوان یکی از ابزار های تأمین مالی نقش مهمی ایفا می کند.
سهام ممتاز را اوراق بهادار دو رگه می نامند، زیرا هم ویژگی ها اوراق قرضه و هم خصوصی سهام عادی را دارد این ویژگی ها عبارتند :

• حق مشارکت در در آمدهای و دارائی های شرکت : سهام ممتاز دارای حق تقدم نسبت به سهام عادی می باشند. یعنی دارندگان آن ها در مطالبه درآمدها و دارائی های شرکت در اولویت قرار می گیرند. شرکت بایستی قبل از تقسیم سود بین سهامداران عادی ابتدا سود سهام ممتاز را بپردازد. همچنین هنگام تصفیه شرکت صاحبان ممتاز در دریافت دارائی ها ( پس از پرداخت حقوق طلبکاران ) در اولویت قرار می گیرند. بنابراین از نظر ریسک، ریسک سهام ممتاز کمتر از ریسک سهام عادی است و چون ریسک کمتری را می پذیرد بازده کمتری نیز انتظار دارند.

• ثابت بودن نرخ سود :نرخ سود تقسیمی ممتاز ثابت است و سود آن یک هزینه قابل قبول مالیاتی نیست. سود سهام ممتاز به عنوان درصدی از ارزش سهام بیان می شود. میزان سود سهام ممتاز برابر است با :