جمعیت هموفیلوس آنفلونزای کپسول دار به دو ژنوتیپ تقسیم می شوند. در گروه I ژن های تولید کننده کپسول بین دو قطعه IS1016 قرار گرفته اند. گروه I فراوانی بیشتری داشته و معمولا کودکان زیر ۵ سال را مبتلا می کند. گروه II فراوانی کمتر داشته و بیشتر در نوزادان زیر یک سال گزارش شده است (۱۱).
مشخص شده که اعضای گروه I کپسول متراکم تر و فشرده تری نسبت به گروه IIداشته و تولید پلی ساکارید در آنها دو برابر بیشتر است. همچنین فراوانی ژنوتیپ II بسیار کمتر و در کشورهای تحت پوشش سراسری واکسیناسیون نزدیک به صفر است (۶۵).
با توجه به نتایج به دست آمده از Real-time PCR و آزمایش PCR که در ادامه با بهره گرفتن از پرایمر های طراحی شده توسط Schouls و همکاران در سال ۲۰۰۸(۶۵) ، انجام دادیم مشخص شد که سویه های منتخب به گروه I تعلق داشته اند.
۵-۳: پیشنهادات
استفاده از تکنیک Real-time PCR جهت شناسایی و مشخص کردن کمیت ژنهای Cap از لحاظ بالینی اهمیت بالایی دارد. از این آزمون می توان برای رصد کردن تغییرات شیوع سروتایپ های مختلف هموفیلوس آنفلونزا استفاده کرد. سازگاری و بومی سازی سریع و آسان این روش، انجام این آزمون را برای سروتایپ های دیگر هموفیلوس آنفلونزا را فراهم می کند.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

علاوه بر این از این تکنیک می توان برای شناسایی حذف شدگی در bexA بهره جست. در نتیجه یک روش نسبتا ساده و سریع برای نظارت بر دو عامل ژنتیکی عمده که در ویرولانس هموفیلوس آنفلونزا نقش دارند فراهم می کند.
تعیین توالی جایگاه cap در سویه های Hib و مشخص کردن تفاوت های احتمالی برای مطالعات بعدی پیشنهاد می شود.
همچنین مطالعات بیشتری برای مشخص کردن تاثیر از بین رفتن ژن cap در بیماری زایی، خورده شدن و بقاء باکتری در فاگوسیت ها مورد نیاز است.
ساخت سویه های ایزوژنیک با تفاوت در حذف شدگی IS1019- bexA و مشاهده تفاوت های بیماری زایی این دو در مدل حیوانی می تواند در شناسایی بیشتر ساختار ژنتیکی این باکتری کمک کند.
مشخص شده است که محصول ژن های hcsA و hcsB در انتقال پلی ساکارید کپسولی به سطح بیرونی باکتری نقش دارند به طوری که حذف یا تغییر در آنها باعث تغییر در میزان پلی ساکارید ترشح شده از باکتری و در نتیجه تغییر ویرولانس می شود. در ژنوتیپ II وجود اختلاف جزئی در محصول تولید شده توسط این ژنها باعث کاهش ۵۰ درصدی تولید پلی ساکارید کپسولی می شود. از همین رو مطالعات بیشتر بر روی محصول این دو ژن و ساختار و نقش دقیق آنها می تواند بسیار سودمند باشد.
منابع
ادیب فر ،پ .، ۱۳۷۵، میکروب شناسی پزشکی، چاپ چهارم، انتشارات موسسه نشریران.
جاوتز.، ملکنیک.، آدلبرگ.، ترجمه ستوده نیا، ع .، ۱۳۸۱، میکروب شناسی جاوتز، انتشارات ارجمند.