۲-۵-۸٫ عضله نعلی
این عضله زیر عضله دوقلو قرار دارد و سطح مقطع فیزیولوژیکی آن بزرگ­تر از همه عضلات ساق پا می­باشد. سطح مقطع فیزیولوژیکی آن تقریبا دو برابر عضله دو قلو می­باشد، بدون شک همانند عضله دوقلو یک پلنتار فلکسور قوی می­باشد. با سطح مقطع بزرگ خود نیروی قابل توجهی ایجاد می­ کند. هر دو عضله دوقلو و نعلی طی فاز استانس راه رفتن فعال می باشند، هرچند که فعالیت عضله نعلی زودتر شروع می شود، اما فعالیت عضله دوقلو بیشتر طول می­کشد (مدت طولانی تر فعال می­باشد). هر دو عضله در حرکت به سمت جلو در فاز استانس نقش دارند، اما طی زیر مرحله مید استانس عضله نعلی به کاهش شتاب ساق هنگامی که بدن به سمت جلو سر می­خورد در حالی که پاها روی زمین ثابت هستند کمک می­ کند. این عضله همانند عضله دوقلو در سر متحرک خود توسط تاندون آشیل دارای بازوی گشتاور اینورتوری کوتاهی می­باشد. به­علاوه این نکته که عضله نعلی در اینورژن عقب پا نقش دارد (Oatis, 2009). ضعف این عضله باعث کاهش قابل توجهی در قدرت پلنتار فلکشن پا دارد که با اختلالاتی در حرکت همراه می­ شود. ضعف این عضله توانایی کنترل ساق پا هنگامی که بدن رو به جلو سر می­خورد را مختل می­ کند و هم­چنین امکان دارد منجر به دورسی فلکشن بیش از حد شود. به­علاوه فرد دارای عضله نعلی ضعیف، در اواخر مرحله استانس به سختی روی جلوی پا حرکت می­ کند و در نتیجه ممکن است عمل بلند شدن پاشنه با تاخیر انجام گیرد. ضعف عضلات پلنتار فلکسور در نیمه آخر فاز استانس هنگام راه رفتن به­وسیله غلتیدن نا کافی پا و اغلب تاخیر در بلند شدن پاشنه آشکار می­ شود (Oatis, 2009).
۲-۵-۹٫ عضله نازک نئی طویل
به­خاطر طول درازش در قسمت خارجی ساق پا لمس می­ شود. عمل اصلی این عضله اورژن پا می­باشد، بازوی گشتاوری اورتوری آن حدود ۱ تا ۳ سانتی­متر و سطح مقطع فیزیولوژیکی آن از نازک­نئی کوتاه، بزرگ­تر است. مطالعات مربوط به اجساد نشان داد که این عضله دارای بازوی گشتاوری پلنتار فلکسوری می­باشد. این بازوی گشتاوری به طور قابل توجهی کوتاه­تر از بازوی گشتاوری پلنتار فلکشن تاندون آشیل است. به­نظر می رسد در پا نقش ثانویه­ای در عمل پلنتار فلکشن مچ پا داشته باشد. به­وسیله پلنتار فلکشن اولین استخوان کف پایی و میخی نقش مهمی در پایداری جلوی پا ایفا می­ کند. هر چند این نقش غالبا نادیده گرفته می­ شود، این عمل هنگام راه رفتن مشهود است. هنگامی که پا به­وسیله فعالیت عضله نعلی در فاز مید استانس بدن روی پا حرکت می­ کند به منظور پایداری جلوی پا فعال می­ شود (Oatis, 2009). ضعف این عضله با ضعف در عمل اورژن پا همراه است بنابراین عضلات اینورتور پا به­ ویژه درشت نئی خلفی پا را به سمت عمل اینورژن یا اینورژن به همراه پلنتار فلکشن، سوق می­دهد وممکن است سبب ایجاد دفورمیتی واروس یا اکواینوس واروس[۲۶] می­ شود (Oatis, 2009).

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

۲-۶٫ کف پای صاف
کف پای صاف طبق تعریف عبارت است از:
*ازبین رفتن قوس طولی داخلی پا که باعث تماس کناره داخلی پا با زمین می­ شود را کف پای صاف می­گویند (اعلمی هرندی، ۱۳۸۳).
*فرد دارای صافی کف پا شخصی است که فاقد قوس طولی داخلی فرم یافته می­باشد، که این حالت وضعیت بالینی ویژه­ای است که در آن با مشاهده کلینیکی قوس داخلی پا روی زمین صاف شده و روی زمین کاملا می­نشیند یا نزدیک به حالت تمام نشسته روی سطح نمایان می­ شود (Jacobs, 2010). کف پای صاف می ­تواند هر دو پا و یا اینکه فقط یک پا را تحت تاثیر قرار دهد و نه تنها بار اعمال شده بر پا را افزایش می­دهد، بلکه باعث به­هم خوردن عملکرد طبیعی پا می­ شود. در نتیجه افراد دارای صافی کف پا به هنگام ایستادن طولانی مدت احساس رنجش می­ کنند و به هنگام راه رفتن الگوی مشخص مربوط به خود را به نمایش می­گذارند. علایم مرسوم کف پای صاف شامل التهاب نیام کف پایی، شلی رباط­ها، خستگی سریع پاها، درد به هنگام تحت فشار قرار گرفتن و بی­ثباتی قسمت داخلی ساختار پا می­باشد. با گذشت زمان بارگیری اضافی که ناشی از صاف بودن قوس طولی داخلی می­باشد، به نواحی بالاتر مثل زانو، ران، لگن، پایین کمر و تنه انتقال پیدا می­ کند. بنابراین این ناهنجاری به عنوان فاکتور همکار و موثر در شرایط درمانی، شامل آسیب شناسی اسکلتی - عضلانی اندام تحتانی مثل التهاب نیام کف پایی، التهاب عضله درشت نئی قدامی، استرس فراکچر استخوان­های کف پایی، تندونیت آشیل و سندروم درد مفصل کشکی رانی شناخته می­ شود (Chen et al., 2010; Haendlmayer and Harris, 2009; Hunt and Smith, 2004). عارضه کف پای صاف در نتیجه ترکیب چندین عامل آناتومیکی به وجود می ­آید. در این عارضه پرونیشن بیش از حد و یا افزایش اورژن در مفصل ساب تالار مشاهده می­ شود. پاشنه نسبت به استخوان قاپ به حالت چرخش خارجی و والگوس قرار می­گیرد. استخوان ناوی در جهت پشت پا به سمت خارج نسبت به استخوان قاب به آرامی جابجا می­ شود. این جا به ­جایی هم عامل ایجاد کننده پای صاف و هم نتیجه بیومکانیکی کف پای صاف از عوامل دیگر است. تشخیص این عوامل آناتومیکی مخصوصا هنگام جراحی مشخص می­ شود (Haendlmayer and Harris, 2009). ارزیابی طبیعی بودن قوس طولی داخلی بسیار مهم است. به هنگام تولد نوزادان عموما با وضعیتی متولد می­شوند که پاشنه پای آن­ها در وضعیت چرخیده به خارج بوده و پای آن­ها بدون حضور قوس طولی داخلی می­باشد. قوس طولی داخلی تا حدود سنین ۲-۳ سالگی توسعه نمی­یابد، بنابراین زمانیکه کودکان شروع به ایستادن با نشان دادن حالت پای صاف می­ کنند، این وضعیت به­عنوان وضعیتی طبیعی در نظر گرفته می­ شود. چالش موجود تشخیص کف پای صاف منعطف[۲۷] از کف پای صاف سخت[۲۸] می­باشد (Jacobs, 2010).
۲-۷٫ انواع کف پای صاف
۲-۷-۱ کف پای صاف منعطف
کف پای صاف منعطف فاقد علایم بالینی می­باشد. این نوع پا در بسیاری از نژادها و قوم­ها رایج می­باشد. هم­چنین صافی کف پا می ­تواند با دیگر شرایط موروثی و شلی مفصلی نژادی در ارتباط باشد. در طی یک مطالعه آینده­نگر ۲۵ ساله رز و همکاران[۲۹] (Roze et al, 1985)، نشان دادند که قوس کف پای کودکان در طول زمان به­ طور پیش­رونده توسعه پیدا می­ کند، بنابراین قوس طولی داخلی پای کودکان دارای پای پهن و صاف در دوران پیش دبستانی بدون آنکه به درمان و جراحی نیاز داشته باشند با گذشت زمان به قوس طبیعی تبدیل می­ شود. آزمایش برای تشخیص پای صاف منعطف باید مربوط به شرایط پویا و دینامیک باشد، نه شرایط ایستا و استاتیک، زیرا در این آزمایشات متخصصین به دنبال عملکرد پا هستند. پراستفاده­ترین آزمایش برای این منظور تست باز کردن انگشت شست پا (تست جک)[۳۰] می­باشد که در این آزمون از فرد خواسته می­ شود تا انگشت شست پای خود را اکستنشن دهد یا اینکه در وضعیت ایستاده روی نوک انگشتان پا قرار بگیرد (شکل ۲-۷). در این وضعیت پاسخ پا به گونه ­ای است که قوس داخلی پا نمایان می­ شود، پاشنه به وضعیت واروس در می ­آید و ساق چرخش خارجی پیدا می­ کند. اگر این علایم به هنگام انجام آزمون ظاهر شد، صافی کف پای فرد از نوع منعطف می­باشد (Jacobs, 2010).

شکل ۲- ۶٫ تست جک برای تشخیص کف پای صاف منعطف.
اختلالات راه رفتن و استقامت پایین از ویژگی های این نوع صافی کف پا هستند. یافته های مبتنی بر آزمایش نشان دهنده سر بر جسته استخوان­های قاپ، چرخش سطح داخل پاشنه به خارج و سفتی تاندون آشیل می­باشد. سایر یافته­ ها در زمینه آسیب شناسی پاهای صاف شامل اورژن بیش از حد پاشنه، ناپایداری مفصل قاپی-ناوی، تاندون آشیل سفت و کوتاه و اختلالات راه رفتن می باشد. طی سالیان متمادی گستره وسیعی از تمرینات اصلاحی، استفاده از توکفشی و پا پوش­های متنوع برای درمان صافی کف پا تجویز شده است. اما ونگر و همکاران[۳۱]، طی مطالعه­ ای نشان دادند که پای صاف منعطف کودکان با گذشت زمان بهبود پیدا می­ کند. استفاده از تمرینات اصلاحی، توکفشی­های مختلف و کفش­های طبی روند طبیعی این بهبود را تغییر نمی­دهند(Wenger et al., 1989). در بین افراد دارای بی­نظمی­های ارتوپدیکی، صافی کف پا با چاقی در رابطه است. به­طوریکه چاقی یکی از عوامل ایجاد کف پای صاف می­باشد (Jacobs, 2010).
جدول ۲-۱ عوامل ایجاد کف پای صاف در گروه های مختلف سنی.
۲-۷-۲٫ کف پای صاف غیر منعطف(سخت)
این نوع صافی کف پا یکی از یافته­های پاتولوژیک است که در آن قوس داخلی پا هرگز ظاهر نمی­ شود، خواه فرد روی نوک انگشتان پای خود ایستاده باشد و یا انگشت شست پای خود را اکستنشن کرده باشد. دلیل ایجاد این عارضه باید شناسایی شده و برای درمان آن اقدامات لازم را انجام داد. دلایل ایجاد این ناهنجاری شامل بی­نظمی­های آناتومیکی از قبیل بد جوش خوردگی­های استخوان­های کف پایی یا شرایط دردناک ناشی از اسپاسم­های عضلانی مانند عفونت های عضلانی و آرتریت جوانان می­باشد. بنابراین برای رسیدگی و شناسایی کامل به این عارضه باید از اشعه ایکس، سی تی اسکن و آزمایش خون استفاده کرد تا تعیین کنیم که چه نوع درمان برای این عارضه مناسب می­باشد. برای درمان این عارضه نمی­ توان از تمرینات اصلاحی یا استفاده از وسایل کمکی مانند کفش و توکفشی استفاده کرد و درمان این عارضه شامل درمان دارویی و جراحی می­باشد (Jacobs, 2010).
۲-۸٫ عوارض ناشی از صافی کف پا:
فقدان حالت فنری پا که باعث ایجاد عدم مهارت و کشیدن پا به زمین به هنگام راه رفتن می شود.
فقدان عمل متناسب جذب شوک و بارگیری، که پا را نسبت به زخم­ها و آرتروز مستعد می­ کند.
وارد آمدن فشار به عروق و اعصاب کف پا: فشار وارده به محل ارتباط اعصاب کف پایی داخلی و خارجی سبب درد های عصبی در ناحیه جلوی پا می شود. فشار وارده بر عروق ممکن است سبب پارگی عروق انگشتان شود.
خستگی زودرس.
استهلاک و از بین رفتن سریع­تر کفش: به علت وارد شدن فشار های اضافی بر برخی قسمت های کفش، کفش از سمت داخلی بد شکل شده و سریع­تر خراب می­ شود.
تاثیرات ثانویه روی زانو و کمر: این افراد معمولا دچار دردهای قسمت داخلی زانو (به علت کشیدگی بافت های نرم) و درد در قسمت خارجی زانو (به علت فشرده شدن استخوان ها روی هم و همچنین درد کمر می شوند.
درد قسمت داخلی و خارجی مچ پا.
درد قسمت داخلی و خارجی زانو.
کوتاهی ظاهری پا در سمت صاف شده.
افتادگی لگن در سمت صاف شده.
انحراف طرفی ستون فقرات.
درد لبه داخلی پا.
افزایش آسیب پذیری پا.
استرس فراکچر درشت نی.
۲-۹٫ راه رفتن
۲-۹-۱٫ اصطلاح شناسی راه رفتن
زمان و مسافت دو پارامتر اصلی حرکت هستند، و اندازه ­گیری این متغیرها یک توصیف پایه­ای از راه رفتن فراهم می­ کند. متغیرهای زمانی[۳۲] شامل زمان استانس[۳۳]، زمان حمایت یک گانه[۳۴] و دو گانه[۳۵]، زمان نوسان[۳۶]،زمان استپ[۳۷]و استراید[۳۸]، کدنس[۳۹] و سرعت می­باشد (Drillis,1985; Finley,1970; Goodwin,1968). متغیرهای مسافت[۴۰] شامل طول استراید[۴۱]، طول[۴۲] و پهنای استپ[۴۳]، و زاویه­ی پنجه پا[۴۴] می­باشد. این متغیرها، از تحقیقات پیشین در طی ۳۰ سال گذشته مشتق شده است، که اطلاعاتی ضروری برای راه رفتن فرد را فراهم می­ کند و باید برای توصیف راه رفتن در نظر گرفته شوند (Finley,1970). محققان مشخص کرده ­اند که تفاوت­های چشم­گیری در ویژگی­های استپ و استراید بین افراد و حتی بین تلاش­ های مختلف از یک فرد وجود دارد Owings,2004; Lemke et al,2000) Chen et al,2003;). علی­رغم این اختلافات طبیعی، این ویژگی­ها به ما این امکان را می­دهد که تفاوت­های بین افراد بیمار و سالم را تشخیص دهیم (Wall,2000).
به­ طور کلی راه رفتن یعنی بازیابی سطح اتکای جدید برای جلوگیری از سقوط­های پی در پی. هدف از راه رفتن انتقال بدون خطر و کارآمد بدن روی زمین در مسیرهای افقی و مسطح، رو به بالا (سراشیبی) و رو به پایین (سرازیری) می­باشد. زمانی­که فرد راه می­رود، حرکت او به­ صورت حرکتی انتقالی مشاهده می­ شود که حاصل حرکات چرخشی اندام­های مختلف بدن می­باشد. تعریف گیت، آسان­تر از تعریف راه رفتن نمی ­باشد. بسیاری از لغت نامه­ ها از آن به­عنوان واژه­ای در ارتباط با حرکت اسب­ها می­پردازند، که این­گونه قابل فهم می­باشد؛ از آنجا که حیوانات چهار پا دارای حرکات طبیعی از قبیل یورتمه، چهار نعل، تاختن و … می­باشند و اغلب این لغات برای حرکت حیوانات چهار پا به­جای یکدیگر به کار برده می­شوند، بسیاری از مردم تمایل دارند که کلمات گیت و راه رفتن را به­جای یکدیگر به­کار ببرند. با این حال بین مفهوم واژه­ های راه رفتن و گیت تفاوت وجود دارد. واژه گیت، روش، شیوه و سبک راه رفتن را بیان می­ کند، این موضوع در حالی است که راه رفتن، به بیان عمل و انجام فعل حرکت کردن، می ­پردازد. بنابراین، برای صحبت کردن در مورد تفاوت در راه رفتن دو نفر تجزیه و تحلیل گیت تفاوت را بهتر و محسوس­تر بیان می­ کند تا تجزیه و تحلیل راه رفتن. در واقع گیت به توصیف نحوه راه رفتن فرد می ­پردازد (Whittle, 2007). برای اینکه بدن انسان بدون خطر حرکت کند، سیستم کنترل عصبی-عضلانی باید فرایند جذب شوک را به­ طور مناسبی انجام دهد تا از واماندگی و نگهداری تعادل اندام فوقانی جلوگیری نماید تا مسیر مورد نظر به­ طور امن و بدون خطر طی شود (Winter, 1991).
۲-۹-۲ بیومکانیک راه رفتن
راه رفتن به چند مرحله تقسیم شده است تا توصیف، فهمیدن، و آنالیز رویدادهایی که رخ می‌دهد امکان پذیر شود. یک چرخه راه رفتن فاصله بین دو رویداد موفق از یک اندام است، به برخورد اولیه[۴۵] پا با سطح اتکا، برخورد پاشنه[۴۶] یا ضربه پاشنه[۴۷] گفته می‌شود. در طی یک چرخه راه رفتن هر پا از دو مرحله اصلی عبور می‌کند: مرحله استانس[۴۸]، هنگامی که قسمتی از پا در تماس با سطح است، که حدود ۶۰% چرخه راه رفتن را تشکیل می‌دهد و مرحله نوسان[۴۹]، هنگامی که پا در تماس با سطح نیست، که ۴۰% باقیمانده را تشکیل می‌دهد (شکل۲-۸) (Neumann, 2002 ; Levangie & Norkin,2005;Oatis,2009). راه رفتن فعالیتی عضلانی و مستمر است که در آن نیروها بین بدن انسان و زمین منتقل می­ شود. تغییرات در راستای این نیروها و مبادلات انرژی در مفاصل مختلف و حرکات مختلف چرخشی مفاصل در راه رفتن باعث ایجاد و تولید حرکت می­ شود که این حرکات به­ طور متناوب بوده و ما را به هدف مورد نظر می­رساند.آغاز راه رفتن را می­توان به­عنوان فعالیتی کلیشه­ای توصیف نمود که شامل یک­سری وقایع یا توالی­ای از وقایع می­باشد که از آغاز حرکت تا شروع چرخه راه رفتن اتفاق می­افتد. آغاز راه رفتن در وضعیت ایستاده قائم و بدون حرکت، با فعالیت عضله درشت نئی قدامی و پهن خارجی همراه با مهار عضله دوقلو شروع می­ شود. انقباض درونگرای دوطرفه عضله درشت نئی قدامی (اعمال کشش روی استخوان درشت نی) منجر به تولید گشتاور در صفحه ساجیتال شده که بدن را از مفصل مچ به سمت جلو می­کشد. در ابتدا مرکز فشار به سمت عقب و خارج سمت پاییکه برای برداشتن اولین گام آماده می­ شود (به حالت نوسان آماده می­ شود)، تغییر مکان می­دهد، یا به سمت عقب و داخل پایی که به حالت اتکا باقی می­ماند تغییر مکان می­دهد (Hesse et al., 1997). دقیقا هم­زمان با انقباضات عضله درشت نئی قدامی و پهن خارجی، در مفصل ران ابداکشن اتفاق می­افتد و با ایجاد یک گشتاور در صفحه فرونتال، بدن به سمت اندام تکیه­گاه سوق پیدا می­ کند (Hesse et al., 1997). مطابق با نظر Elbe و همکاران مفصل زانو و مفصل ران سمت اندام تکیه­گاه چند درجه­ای (۳-۱۰ درجه) خم شده و در این وضعیت مرکز فشار به طرف جلو و داخل اندام تکیه­گاه حرکت می­ کند (Elbe et al., 1996). این جابجایی مرکز فشار به سمت قدامی و داخلی، اندام در حال نوسان را آزاد نموده تا اینکه بتواند از زمین جدا شود. فعالیت راه رفتن با بلند شدن اندام نوسان کننده از زمین آغاز شده و با برخورد پاشنه با زمین پایان می­پذیرد. کل زمان مرحله آغاز راه رفتن حدود ۶۲/۰ ثانیه طول می­کشد (RLA, 2001). افراد سالم ممکن است راه رفتن را با با پای چپ یا راست آغاز کنند که این امر تغییری در الگوی راه رفتن ایجاد نخواهد کرد.مطابق با نظر وینتر (Winter, 1991)، به­هنگام راه رفتن ۵ عمل اصلی داریم که ما را در فرایند حرکت رو به جلو کمک می­ کنند که شامل موارد زیر می­باشند:

    1. حفظ اتکاء سر، تنه و بازوها؛ یعنی جلوگیری از کولاپس اندام تحتانی.
    1. حفظ پاسچر قائم و تعادل بدن.
    1. کنترل مسیر حرکت پا؛ یعنی هنگام حرکت پا در فضا، پا به صورتی ایمن از زمین دور نگه­داشته شود و موقع تماس اندام با زمین، پاشنه و انگشتان به ملایمت پایین آورده می­ شود.
    1. تولید انرژی مکانیکی جهت حفظ یا افزایش سرعت حرکت رو به جلوی بدن.
    1. جذب انرژی مکانیکی به منظور جذب شوک و ثبات و یا کاهش سرعت حرکت رو به جلوی بدن

مرکز توان­بخشی ملی Rancho Los Amigus سه وظیفه اصلی حین راه رفتن برشمرده است:

موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...