-نبود فرهنگ ترافیکی در میان رانندگان خودرو ها و موتورسواران که به راحتی جان دوچرخه سواران را به خطر می اندازند به علت سنجش غلط و بسیار بدوی افراد به هنگام دریافت گواهینامه در ایران و نبود سیستم های کنترل رفتار ترافیکی رانندگان در سطح شهر اصفهان در مقایسه با شهر آمستردام که با دقت بالایی رفتارهای ترافیکی رانندگان ۲۴ ساعته رصد می گردد.
-عدم تبلیغات صحیح ، به موقع و به اندازه در رسانه های عمومی در جهت فرهنگ سازی صحیح دوچرخه سواری در رسانه های ایران و وجود خلأ اطلاعاتی و تبلیغاتی در زمینه دوچرخه سواری و گردشگری این در حالی است که شبکه سفر و ورزش در هلند از سال ها پیش این وظیفه را بر عهده دارند و روزنامه ها و مجلات تخصصی دوچرخه سواری بسیاری نیز وجود دارند.
-جایگاه پایین ورزش دوچرخه سواری حتی در سطح حرفه ای در مقایسه با دیگر ورزش ها همچون فوتبال در قیاس با هلند.
با توجه به نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل پرسشنامه ها در فصل چهار با مقایسه مقدار میانگین های دو گروه (آمستردام ۶۳/۲۹، اصفهان ۲۷/۲۴) نتیجه می گیریم که میانگین فرهنگ دوچرخه سواری آمستردام بیشتر از اصفهان است.پایین بودن میزان میانگین شاخص های فرهنگی ضرورت فرهنگ سازی و آموزش را در زمینه دوچرخه سواری در سطج شهر اصفهان نشان می دهد و خود یکی از عوامل کاهش استقبال و استفاده از دوچرخه است.
نتیجه سؤال ۴ :
سوال ۴ : چالشهای زیر ساختی و امکانات گردشگری با دوچرخه در شهر اصفهان در مقایسه با شهرآمستردام چیست و چه تأثیراتی بر استفاده از دوچرخه دارد؟
- نبود مسیر های دوچرخه سواری مناسب و استاندارد چه به لحاظ کمی و چه کیفی در شهر اصفهان در مقایسه با آمستردام.
-وجود معابر و کوچه ها و بافت های فرسوده با دست اندازهای فراوان و تنگ بودن فضای عبور برای خودرو ها و موتورسکلت ها و دوچرخه به صورت هم زمان در شهر اصفهان در قیاس با آمستردام.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
-عدم وجود پل های هوایی یا زیرگذر های رمپ دار و مسیر دوچرخه روی پل ها در اصفهان که دوچرخه سواران بتوانند از روی آن در جاهای پر ترافیک بگذرند.در این زمینه شهر آمستردام هم دارای کمبودهاییست ولی بیشتر پل ها و پل های هوایی دارای رمپ و مسیر دوچرخه هستند.
-نبود فضای سبز مناسب و فرحبخش در مسیر های دوچرخه سواری برای ایجاد سبز راه و پایین بودن سرانه سبز راه ها در اصفهان در قیاس با آمستردام.
-فقدان فضای امن کافی برای پارک دوچرخه ها که باعث می شود،بسیاری از مردم از دوچرخه به عنوان یک وسیله حمل و نقل اساسی استفاده نکنند و پارک دوچرخه حتی برای مدت کوتاه به راحتی موجب خراب شدن یا سرقت آن می شود. در آمستردام پارکینگ دوچرخه های رایگان ۲۴ ساعته مکانیزه وجود دارد ولی در اصفهان اصلأ پارکینگ دوچرخه ای وجود ندارد.
- روسازیهای نامناسب مسیرهای دوچرخه در اصفهان در قیاس با آمستردام هم به لحاظ کیفیت و رنگ آمیزی و علامت گذاری علایم هشدار دهنده و هم جمع شدن آب به هنگام بارندگی به خاطر نبود زهکشی و جدولبندی مناسب برای جمع آوری آب بارندگی.
-نبود مسیرهای یکپارچه دوچرخه سواری در شهر اصفهان در قیاس با سیستم مسیر ها و سبز راه ها و مسیر های تعاملی در سطح شهر آمستردام که حدود ۹۰% فضاهای شهری را پوشش دهی می کنند.
- عدم وجود مکانها یا ایستگاههای مشخص برای اجاره دوچرخه همانند طرح هایی که در برخی از کشورهای اروپایی همچون هلند و آمستردام اجرا گردیده است.
-عدم وجود سیستم های هوشمند در پارکینگ ها و ایستگاه های دوچرخه در اصفهان که توانایی ارائه خدمت به صورت ۲۴ ساعته بدون محدویت را داشته باشند و نیازی به حضور نیروی انسانی نداشته باشند.در حالی که اغلب ایستگاه ها و پارکینگ های دوچرخه آمستردام از ۱۰ سال پیش خودکار و هوشمند شده اند.
-عدم وجود امکاناتی همچون آب سرد کن و آبخوری در مسیر های دوچرخه سواری در اصفهان.البته در شهر آمستردام به دلایل بهداشتی آبخوری در مکان های عمومی وجود ندارد.
-عدم نصب نیمکت یا فضاهای سرپوشیده برای استراحت دوچرخه سواران در شهر اصفهان در صورتی که در شهر آمستردام و کشور هلند ایستگاه ها و تعمیرگاهای فراوان و استراحت گاه های مخصوص دوچرخه سواران به وفور وجود دارد.
-عدم نصب علائم راهنمایی و رانندگی هشدار دهنده در مسیر های عبور خودرو ها و دوچرخه ها برای بال بردن ضریب ایمنی جانی دوچرخه سواران،این در حالیست که مسیرهای دوچرخه و مسیرهای مشترک و حتی شانه های خیابان ها و جاده در کشور هلند دارای رنگ بندی علائم و تابلوهای راهنمایی و هشدار دهنده بسیاری هستند.
-عدم وجود رویکرد انسانگرایانه در انجام طراحی های شهری در میان مسولان و برنامه ریزان شهری که فرصت ایجاد فضاهای مناسب تعاملی را برای استفاده از دوچرخه در کنار دیگر وسایل نقلیه به شدت که تضعیف کرده است.
نتایج تحلیل های انجام شده بر روی پرسش نامه ها در فصل ۴ نشان داد که بین میزان امکانات زیر ساختی و مسیرهای دوچرخه سواری دو گروه تفاوت معناداری در سطح ۹۵/۰ وجود دارد. با مقایسه مقدار میانگین های دو گروه (آمستردام ۵۷/۳۴، اصفهان ۰۴/۲۱) نتیجه می گیریم که میانگین مسیرها و امکانات زیر ساختی دوچرخه سواری آمستردام بیشتر از اصفهان است.پایین بودن سطح نسبی امکانات به لحاظ کمی و کیفی و کمبود ایستگاه های کرایه دوچرخه نبود مسیرهای دوچرخه سواری استاندارد در شهر اصفهان تأثیر نامطلوبی برای میزان تقاضای استفاده از دوچرخه های موجود در ایستگاه های دوچرخه و در کل استفاده شهروندان و گردشگران از دوچرخه دارد.
نتیجه سؤال ۵ :
سوال ۵ : چالشهای اقتصادی و تاریخی گردشگری با دوچرخه در شهر اصفهان در مقایسه با شهر آمستردام چیست و چه تأثیری بر روی استفاده شهروندان وگردشگران از دوچرخه دارد؟
-گرانی دوچرخه و قطعات جانبی از جمله وسایل ایمنی جهت دوچرخه سواران مانند انواع ضربه گیرها و کلاه ایمنی به علت وارداتی بودن تمامی دوچرخه ها و بالا بودن نرخ ارز در کشور ایران در قاس با هلند.
- نبودکارخانه های تولید دوچرخه داخلی برای پایین آوردن قیمت دوچرخه به علت عدم حمایت داخلی و عدم جلوگیری از ورود دوچرخه های نامرغوب و غیر استاندارد چینی که باعث ورشکستگی تنها کارخانه تولید دوچرخه در ایران گردیدند.
- پایین بودن درآمد سرانه شهروندان ایرانی در قیاس با شهروندان هلندی که مانعی اصلی برای خرید دوچرخه برای اعضای خانواده می گردد و در نهایت فاصله میزان شاخص مالکیت دوچرخه در ایران را با استانداردهای جهانی ناشی می شود.
-شاخص مالکیت پایین تخمینی حدود هر ۷ نفر یک دوچرخه در اصفهان نسبت به شاخص ۱/۱ دوچرخه به ازای هر نفر در آمستردام که دلایل اقتصادی آن را تشدید می کند.
-عدم علاقه سرمایه گذاری صنایع و باشگاه های فولاد سپاهان و ذوب آهن در زمینه دوچرخه سواری در شهر اصفهان،در حالی که اکثر باشگاه های ورزشی هلند دارای تیم دوچرخه سواری هستند.
-عدم برگزاری تورهای بین المللی در سطح منطقه استانی و ملی همانند تورهای بین المللی معتبری چون تور فرانسه یا تور ملی هلند و تور درون شهری آمستردام.
-کم و بی اثر بودن همایش های دوچرخه سواری به علت عدم رعایت استانداردهای لازم این گردهمایی ها در اصفهان به علت اجتناب افراد سرشناس و متمول از شرکت در این برنامه ها.
-عدم پرداخت یارانه یا بن خرید دوچرخه به شهروندان یا کارمندان برای مراجعه با دوچرخه به محل کارشان در صورتی که این موارد تشویقی در کشور هلند جنبه اجباری پیدا کرده اند.
-بودجه محدود فدراسیون دوچرخه سواری و به التبع هیات های استانی در مقایسه با دیگر ورزش های دارای بودجه های زیاد همچون فوتبال،در کشور هلند هم توجه به ورزش فوتبال بیشتر از سایر رشته هاست.
-عدم تمایل سرمایه گذاری سرمایه گذاران داخلی و خارجی در بخش های صنعت گردشگری کشور و به التبع عدم سرمایه گذاری در بخش گردشگری با دوچرخه.
نتایج تحلیل نشان داد که بین تأثیر تاریخچه استفاده از دوچرخه و مسائل اقتصادی دو گروه تفاوت معناداری در سطح ۹۵/۰ وجود دارد. با مقایسه مقدار میانگین های دو گروه (آمستردام ۵۵/۲۰، اصفهان ۶۷/۱۶) نتیجه می گیریم که میانگین تاریخچه کاربرد دوچرخه آمستردام بیشتر از اصفهان است.علارغم ارزانتر بودن نسبی ارزش ریالی دوچرخه در قیاس قیمت تمام شده دوچرخه در کشور هلند با واحد پول یورو به علت عدم رغبت و نیاز شهروندان در اصفهان برای خرید دوچرخه به علت مشکلات مالی و درآمد سرانه بسیار پایین تر در کشور ایران بازار خرید و فروش دوچرخه در ایران حتی پس از بالا رفتن قیمت سوخت و خودرو با رشد نسبی مطلوبی همراه نبوده است.وجود سابقه تاریخی استفاده از دوچرخه و معروف بودن اصفهان به عنوان شهر دوچرخه ها و وجود قدیمی ترین مسیر دوچرخه در اصفهان هم به میزان مطلوبی در استفاده شهروندان از دوچرخه تأثیر گذار نبوده است.
نتیجه سؤال۶ :
سوال ۶ :چالشهای سیاسی و قانون گذاری های حمایتی از گردشگری با دوچرخه در ایران در مقایسه با کشور هلند چیست و چه تأثیراتی بر روی استفاده از دوچرخه دارد؟
-عدم حرکت طبق برنامه برای رسیدن به اهداف تعیین شده در سند توسعه افق ۱۴۰۴ کشور که در آن به رسیدن به سهم ۲۰ درصدی استفاده از دوچرخه در حمل و نقل شهری به صراحتأ اشاره گردیده است .
- ناکارآمدی و در مواردی خلاء برنامه ریزی های بلند مدت و دنباله دار طرح هایی همچون اجرای ایستگاه های دوچرخه در کلان شهرهای ایران به علت مقطعی و ضعف ساختاری و محتوایی سیاست های اتخاذ شده این در حالیست که برنامه ها وسیاست های اجرایی کلان در کشورهایی مثل هلند برای مدت حداقل ۲۰ سال با پیگیری و دقت تا رسیدن به جایگاه مطلوب انجام می شوند.
- خلاء علمی و تخصصی به دلیل عدم ارتباط مستمر و موثر با منابع و مراکز علمی و تحقیقاتی در اتخاذ و اجرای سیاست های مربوط به گردشگری در سطح ملی و استانی در ایران.
-عدم پیگیری و اجرای بند به بند جزئیات و کلیات برنامه توسعه افق ۱۴۰۴ که در آن شاخص استفاده دوچرخه در حمل و نقل شهری باید به ۲۰% کل میزان حمل و نقل درون شهری تبدیل شده باشد به علت برنامه ریزی های غلط و عقب افتادن طرح گسترش زیر ساخت های مورد نیاز به علت کمبود بوجه،در حالی که برنامه ملی توسعه زیرساخت های حمل و نقل دوچرخه ای در کشور هلند علارغم هزینه بالا و مشکلات مالی دولت هرگز دچار کم مهری و فراموشی قرار نگرفته است.
-موانع قانونی برای بردن دوچرخه به درون وسایل نقلیه عمومی برای حمل به دیگر نقاط دور و نزدیک در شهر اصفهان در حالی که در آمستردام تمهیداتی اتخاذ گردیده و محلی برای قرار دادن دوچرخه ها در واگن های قطار و مترو حتی اتوبوس ها در ساعت های خاصی که ازدحام جمعیت وجود ندارد تعبیه شده است.
-عدم برخورد با راکبین موتورسیکلت خاطی که وارد مسیرهای دوچرخه ها می شوند از سوی پلیس راهنمایی و رانندگی،این در حالیست که در شهر آمستردام ورود موتورسیکلت و وسایل نقلیه موتوری به مسیرهای مخصوص دوچرخه با جریمه همراه است.
نتایج تحلیل نشان داد که بین قوانین و سیاست های حمایتی دولتی از دوچرخه سواری دو گروه تفاوت معناداری در سطح ۹۵/۰ وجود دارد. با مقایسه مقدار میانگین های دو گروه (آمستردام ۳۰/۳۶، اصفهان ۰۲/۲۳) نتیجه می گیریم که چالش های سیاسی و موانع قانونی حمایت از دوچرخه سواران وگردشگری با دوچرخه اصفهان بیشتر از آمستردام است.این خود به وجود خلا های قانونی حمایتی از دوچرخه سواران و عدم توجه دولت به وضع قوانین تشویقی برای تحریک افراد جامعه برای استفاده گسترده تر از دوچرخه در ایران و شهر اصفهان اشاره دارد.در کشور هلند با وضع قانون حق تقدم دوچرخه برای دوچرخه سواران یک پوشش حمایتی در ترددهای شهری ایجاد کرده است که خود عاملی تعیین کننده در این زمینه به حساب می آید.
۵-۵- تنگناها و مشکلات عمده گردشگری با دوچرخه در اصفهان
با وجود مزیتهای نسبی زیاد دوچرخه سواری،و با وجود آن که شرایط اقلیمی و طبیعی اغلب شهرهای ما از جمله شهر اصفهان برای دوچرخه سواری مناسب است.گسترش دوچرخه سواری در شهرهای ایران امری ساده نیست و به برنامه ریزی جامع و دراز مدت نیاز دارد.محقق بر اساس مجموعه مطالعات انجام شده،اطلاعات جمع آوری شده از پرسش نامه ها ،مصاحبه ها و خرد کارشناسی موانع توسعه گردشگری با دوچرخه را به ترتیب میزان اهمیت در ابعاد زیر طبقه بندی نموده است:
۱:چالش های زیر ساختی و امکاناتی با ۵۳/۱۳ واحد تفاوت میانگین(آمستردام ۵۷/۳۴ و اصفهان ۲۷/۲۴):
|
[پنجشنبه 1400-09-11] [ 01:57:00 ب.ظ ]
|
